ایران درّودی از عشق می‌گوید

نخستین‌بار که عشق به سراغم آمد
ادّعای مالکیت جهان را کردم و همه‌چیز و همه‌کس را متعلق به خود دانستم.
امروز که تهی از خودخواهی‌ها، نگاهی عاشقانه به زندگی دارم، از هرچه هست تنها مالک تنهایی خویشم و فروتنانه غیابِ حضورم را اعلام می‌کنم.
این است نظام عشق
هیج‌کس نبودن.
.
گاهی مانند ایران درّودی یک عمر طول می‌کشد تا بفهمیم قبل‌تر اشتباه فکر می‌کردیم. مثلن عشق آن چیزی نیست که ما فکرش را می‌کنیم، یا هرچیز دیگری.
و
چه شگفت است عشق،
که هم زخم است و هم مرهم.
اما به راستی عشق چیست؟
کسی به من گفت عشق، عمیق‌ترین احساسی است که هرکس در زندگی‌اش می‌تواند تجربه کند.
کسی که عشق دارد چه چیز ندارد؟ و کسی که عشق ندارد، چه چیز دارد؟
گاهی ما در جست‌جوی عشقیم، برای اینکه می‌خواهیم کسی ما را ببیند. [کتاب تصرف عدوانی]
اما ایران درودی پس از یک عمر، طور دیگری می‌اندیشد. او می‌گوید فهمیدم که عشق غیابِ حضور «من» است.

عشق هیچکس نبودن است.
–
اگر ایران درودی را نمی‌شناسید حتمن ویکی‌پدیای او را مطالعه کنید. پس از چاپ نقاشی معروف ایران درودی درباره‌ی نفت در بیشتر مجله‌های معروف دنیا مانند تایم، نیوزویک و… احمد شاملو، برای ایران درودی این‌چنین سرود؛
…تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم
و آن نگفتیم
که به کار آید،
چرا که تنها یک سخن در میانه نبود:
— آزادی!
ما نگفتیم
تو تصویرش کن!
[۱۴ اسفند ۱۳۵۱]
–
سبک هنری ایران درودی به سورئالیسم نزدیک است. وقتی به کارهای او خیره می‌شوی انگار او در جستجوی بی‌رنگی است و در بی‌کرانگی رنگ‌ها، رازها را فاش می‌کند و این است قاعده‌ی معنای آفرینش روح. [پیام فضلی‌نژاد]
.
پ.ن: عکس جلد مربوط به دیدار ایران درودی با سالوادور_دالی در سال ۱۹۶۴ در فرانسه است. و فیلم هم مربوط به اولین مصاحبه‌ی ایران درودی در تلویزیون پس از انقلاب است.